ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΞΕΚΙΝΑΕΙ...

ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ...
ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΠΑΘΙΑΣΜΕΝΟ, ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕ ΒΓΑΛΕΙ...

ΞΕΡΩ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ:
ΠΑΝΤΑ ΕΙΧΑ ΜΙΑ ΚΛΙΣΗ ΣΤΟ ΓΡΑΨΙΜΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ... ΑΓΑΠΑΩ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΠΟΛΥ ΜΕ ΟΛΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΟΛΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΟΣΟ ΤΙΠΟΤΑ... ΚΑΙ... ΕΦΤΑΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΩ Ο,ΤΙ ΕΧΩ... ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΩ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΛΕΓΞΩ...
ΤΟ ΧΩ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΑΕΙ ΝΑ ΒΓΕΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΞΩ...

ΛΕΝΕ ΠΩΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΔΕΝ ΓΙΝΕΣΑΙ... ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΕΙΣΑΙ...
ΕΙΜΑΙ; ΔΕΝ ΞΕΡΩ... ΑΥΤΟ ΘΑ ΤΟ ΚΡΙΝΕΤΕ ΕΣΕΙΣ... ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ...

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΦΟΒΑΜΑΙ... ΦΟΒΑΜΑΙ ΠΟΛΥ...

ΦΟΒΑΜΑΙ, ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΜΟΙΡΑΣΤΩ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΙ ΚΑΙ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΑ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ... ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΓΡΑΨΕΙ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΑΝ, ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΟΥΝ...
ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ. ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ; ΕΙΝΑΙ ΠΟΝΟΣ, ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑ, ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ, ΕΙΝΑΙ ΕΛΠΙΔΑ...

ΓΙΑΤΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΕΝΩ ΣΤΑΣΙΜΗ. ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΗΣΥΧΟ. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ, ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΤΙ ΜΕ ΤΡΩΕΙ, ΠΑΝΤΑ ΚΑΤΙ ΞΕΧΥΛΙΖΕΙ, ΚΑΤΙ ΠΑΛΕΥΕΙ ΝΑ ΒΓΕΙ... ΚΑΤΙ...

ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΨΑΞΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ, ΒΑΘΙΑ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΓΥΜΝΩΘΕΙΣ... ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ...

Ε.Σ.